پگماتیتهای منطقه دره ولی در شمال شرق بروجرد و در پهنه ساختاری سنندج- سیرجان واقع شدهاند. این پگماتیتها بهصورت دایکهایی با روند شمالغرب- جنوبشرق، واحدهای گرانودیوریتی منطقه مورد مطالعه را قطع کردهاند. این سنگها از نظر کانیشناسی شامل کانیهای کوارتز، فلدسپار چکیده کامل
پگماتیتهای منطقه دره ولی در شمال شرق بروجرد و در پهنه ساختاری سنندج- سیرجان واقع شدهاند. این پگماتیتها بهصورت دایکهایی با روند شمالغرب- جنوبشرق، واحدهای گرانودیوریتی منطقه مورد مطالعه را قطع کردهاند. این سنگها از نظر کانیشناسی شامل کانیهای کوارتز، فلدسپارهای آلکالن (ارتوکلاز و میکروکلین)، پلاژیوکلاز، مسکوویت، گارنت (آلماندین- اسپسارتین)، آندالوزیت، تورمالین و آپاتیت هستند. الگوهای REE بهنجارشده نسبت به كندريت در پگماتیتهای دره ولی، بیانگر غنیشدگی اندک LREE نسبت به HREE )04/4-76/1(LaN/YbN=، الگوی نسبتاً مسطح HREE و بیهنجاری منفی شدید Eu (54/0-20/0 (Eu/Eu*= است. بررسی شيمي عناصر اصلي گارنتهاي درون اين پگماتيتها بيانگر منطقهبندی ترکیبی با افزایش FeO و کاهش MnO از مرکز به حاشیه است. مقادیر بسيار بالاي منگنزwt.%) 18/13-27/10 (MnO= و مقدار کم کلسيمwt.%) 29/0-15/0(CaO= گارنتهاي موجود در پگماتيت دره ولی، مشابه گارنتهاي ماگمايي درون مذابهاي پگماتيتي است. ترکیب بلورهای گارنت بر روی نمودار MnO+CaO در مقابل FeO+MgO (برحسب درصد وزنی)، بیانگر تبلور آنها در بخش حاشیهای رگه پگماتیتی و از مذابهای کمتر تفریقیافته است. نتایج LA-ICP-MS حاکی از غنیشدگی گارنتهای مورد مطالعه از عناصر کمیاب خاکی سنگین (HREE)، تهیشدگی از عناصر کمیاب خاکی سبک (LREE) و بیهنجاری منفی شدید Euدر مرکز )41/0-0(Eu/Eu*= و مثبتEu )22/3-0(Eu/Eu*= در حاشیهها است. عناصر Y، HREE، Ti، Zr، Nb، Ta، Hf، U و Mn از مرکز به سمت حاشیه کاهش نشان میدهند. این تغییرات از مرکز به حاشیه، به افزایش فاز سیال و اکتیویته H2O در ماگما و افزایش تفریق ماگمایی نسبت داده شده است. الگوی REE و بیهنجاریهای Eu در گارنتهای دارای منطقهبندی، بیانگر تبلور آنها در شرایط احیایی تا اکسیدان است.
پرونده مقاله
منطقه مورد مطالعه در استان هرمزگان و در فاصله هشت کیلومتری جنوب بندرعباس واقع شده است. این منطقه در قسمت جنوبی پهنه زاگرس چینخورده و بخشی از سری هرمز میباشد. سنگ های پرکامبرین پسین-کامبرین پیشین تناوبی از گدازه و توف ریولیتی تا ریوداسیتی، کریستال توف، شیل توفی، ماسهس چکیده کامل
منطقه مورد مطالعه در استان هرمزگان و در فاصله هشت کیلومتری جنوب بندرعباس واقع شده است. این منطقه در قسمت جنوبی پهنه زاگرس چینخورده و بخشی از سری هرمز میباشد. سنگ های پرکامبرین پسین-کامبرین پیشین تناوبی از گدازه و توف ریولیتی تا ریوداسیتی، کریستال توف، شیل توفی، ماسهسنگ و لایه های تبخیری را دربرمیگیرد. کانه زایی آهن به همراه آپاتیت بهصورت های دایک، تودهای، رگه-رگچه ای و دانهپراکنده در سنگ های شیل توفی و کریستال توف مشاهده میشود. بر پایه مقادیر اکسید های آهن و آپاتیت می توان کانهزایی را به انواع اکسید آهن (بیشتر مگنتیت)، اکسید آهن-آپاتیت و آپاتیت تقسیم کرد. کانیهای اصلی سازنده ی کانسار شامل مگنتیت، اولیژیست، هماتیت، گوتیت و لیمونیت، آپاتیت و کانیهای باطله کلسیت، کوارتز و کانی های رسی میباشد. کانسنگهای جزیره هرمز دارای تمرکز بالایی از عناصر کمیاب خاکی (REE) است و عیار مجموع REE در کانسنگهای غنی از آپاتیت تا سه درصد می رسد. مطالعات ژئو-شیمیایی نشان از همبستگی مثبت قویP با REE است. مقایسه الگوی توزیع REE در کانسنگهای مگنتیت-آپاتیت جزیره هرمز که به کندریت بههنجار شده است با آنهایی از کانسارهای بلوک بافق-پشت بادام و کانسارهای آهن تیپ کایرونا، مشابهت زایشی این کانسارها با یکدیگر نشان میدهد. دمای همگن شدن در میانبارهای دو فازی مایع و بخار ((L+V در کانی آپاتیت بین 309 تا 565 (میانگین 388) درجه سانتی گراد و درجه شوری بین 16/14تا 87/33 (میانگین 80/20) درصد وزنی معادل نمک طعام در تغییر است. در نهایت، با توجه به شواهد زمینشناسی صحرایی، کانیشناسی، ژئوشیمیایی و میانبار سیال، کانه زایی جزیره هرمز در گروه کانسارهای مگنتیت-آپاتیت نوع کایرونا و با منشاء ماگمائی-گرمابی قرار میگیرد.
پرونده مقاله